Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2015

Άρθρο μου στην real.gr με τίτλο: Ελάφρυνση Δημόσιου χρέους: Πώς θα πρέπει να διαπραγματευθούμε με τους Ευρωπαίους


Ελάφρυνση Δημόσιου χρέους: Πώς θα πρέπει να διαπραγματευθούμε με τους Ευρωπαίους


Το θέμα του δημόσιου χρέους έχει αναδειχτεί ως το κρισιμότερο ζήτημα στις επικείμενες εκλογές, καθώς αποτελεί παράγοντα-κλειδί για το «αύριο» της οικονομίας μας.

Πάνω σ’ αυτό το θέμα λοιπόν θα ήθελα να καταθέσω και εγώ τις απόψεις μου, ως οικονομολόγος, άνθρωπος της πραγματικής οικονομίας και της αγοράς και άτομο που «κολλάει» εδώ και τέσσερις δεκαετίες ένσημα στον ιδιωτικό τομέα. Δηλώνω δε ότι θα ήθελα να είμαι στην ομάδα διαπραγμάτευσης, εάν με επιλέξουν οι συμπολίτες μου.

Πρώτα απ’ όλα, θα πρέπει να κατανοήσουμε τις θέσεις της άλλης πλευράς με την οποία θα διαπραγματευθούμε και δυστυχώς, οι Ευρωπαίοι δείχνουν απρόθυμοι να προχωρήσουν σε μια ευνοϊκή ρύθμιση του ελληνικού χρέους, παραθέτοντας τα παρακάτω επιχειρήματα:



• Ποιο χρέος να σας μειώσουμε; Ήδη σας το μειώσαμε κατά 50% το 2012 και σας μεταφέραμε χρονικά το υπόλοιπο.

• Η Ελλάδα -με βάση την υπάρχουσα κατάσταση- από το 2016 και μετά θα πληρώνει για τόκους αρκετά μικρότερο ποσοστό του ΑΕΠ σε σύγκριση με άλλες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου. Το ESM και ο επικεφαλής του, κ. Ρέγκλινγκ, υποστηρίζει ότι το ποσό και ποσοστό της εξυπηρέτησης του χρέους συνιστά βιώσιμο ή μη ένα χρέος. Θεωρεί ο ίδιος ότι λόγω του χαμηλού ποσοστού εξυπηρέτησης σε σχέση με το ΑΕΠ είναι βιώσιμο.

• Τρίτον, μπορεί το ποσοστό του χρέους επί του ΑΕΠ να είναι το υψηλότερο (175%) στην Ευρωζώνη, αλλά αν χρησιμοποιήσουμε άλλους δείκτες, τότε προκύπτει πως το ελληνικό χρέος δεν είναι μεγάλο. Αν για παράδειγμα, λένε, ο δείκτης του χρέους μετρηθεί σε όρους τρέχουσας παρούσας αξίας, τότε μειώνεται στο 68% λόγω της μεγάλης διάρκειας των υποχρεώσεων και αν αφαιρεθούν τα χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία της γενικής κυβέρνησης (net debt), τότε πέφτει κάτω από το 20%. Για παράδειγμα, ένα μέρος των χρημάτων που δόθηκαν στο ΤΧΣ θα επανακτηθούν όταν πουληθούν οι μετοχές των τραπεζών λήξης μας. 

• Η αύξηση του παρονομαστή χρέος/ΑΕΠ θα βελτιώσει την κατάσταση τα επόμενα χρόνια.

Πέραν αυτών όμως, μεγαλύτερη ίσως βαρύτητα έχουν άλλα στοιχεία: Πρώτον, ότι αν «κουρέψουν» το χρέος της Ελλάδας, τότε στη συνέχεια θα δεχτούν πιέσεις και από άλλες χώρες για να κουρευτούν και τα δικά τους χρέη. Και δεύτερον, πως καμιά κυβέρνηση δεν θα δεχτεί με χαρά να πάει στους πολίτες-ψηφοφόρους της και να τους λέει ότι θα «χαρίσει» λεφτά στην Ελλάδα. 

Αυτό είναι το περιβάλλον στο οποίο, η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου θα κληθεί να δράσει. Με βάση λοιπόν αυτά τα δεδομένα, η εκτίμησή μου είναι ότι:

• Δεν θα πρέπει να εκφράσουμε μαξιμαλιστικές απαιτήσεις και να ζητήσουμε (για λόγους φτηνής, εσωτερικής πολιτικής κατανάλωσης) πράγματα που δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτά από την άλλη πλευρά. Σε μια τέτοια περίπτωση, οι Ευρωπαίοι θα σταθούν στο ακραίο των αιτημάτων μας και θα αποφύγουν να ανοίξουν καν τη συζήτηση. 

Δηλαδή, αν πάμε στην Ευρώπη για τα «πολλά», θα χάσουμε και τα «αρκετά» που πολύ πιθανόν να μπορούμε να κερδίσουμε. Με άλλα λόγια, οι δηλώσεις των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για «κούρεμα του μεγαλύτερου μέρους του χρέους», για «χαλάρωση της δημοσιονομικής πολιτικής», για «πιθανές μονομερείς ενέργειες» και άλλα σχετικά, αποτελούν… βούτυρο στο ψωμί της απέναντι πλευράς και όχι μοχλό πίεσης, όπως νομίζουν μερικοί. 

• Θα πρέπει να «πατήσουμε» στην συμφωνία της Συνόδου Κορυφής του 2012 που πέτυχε η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά, για «ελάφρυνση του χρέους», σε περίπτωση που η Ελλάδα κατάφερνε να σημειώσει πρωτογενή πλεονάσματα (το έχει ήδη καταφέρει τόσο το 2013, όσο και το 2014).

• Τρίτον, θα πρέπει να πείσουμε την Ευρώπη πως μετά την «ελάφρυνση» του χρέους, η Ελλάδα θα συνεχίσει να νοικοκυρεύει τα δημόσια οικονομικά της (ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για αύξηση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων…) και θα εντείνει τις προσπάθειές της για την προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών και των ιδιωτικοποιήσεων (ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αντίθετος σε όλα αυτά).

• Και τέταρτον, θα πρέπει να τους πείσουμε ότι η Ελλάδα είναι «ειδική περίπτωση», όπως «ειδική περίπτωση» μας είχαν χαρακτηρίσει και αυτοί κατά το παρελθόν. Δηλαδή, θα πρέπει να τονίσουμε πως η Ελλάδα πολύ μεγαλύτερη ανάγκη από τις άλλες χώρες της Ευρώπης να αυξήσει άμεσα το ΑΕΠ της, καθώς έχει ποσοστό ανεργίας υπερδιπλάσιο του μέσου όρου. Να τους πούμε πως η κοινωνία βρίσκεται στα όριά της και η επιβάρυνση των συνεπών φορολογούμενων έχει ξεπεράσει κάθε όριο.

• Θα πρέπει να τονίσουμε και τις δικές τους ευθύνες αφού δάνειζαν μια χώρα με προβληματικούς οικονομικούς δείκτες.

• Θα πρέπει να θέσουμε το θέμα γερμανικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου με πολιτικά μέσα διότι αν κριθεί με νομικά μέσα και χάσουμε, η απαίτησή μας θα σταματήσει οριστικά. 

• Θα πρέπει να πετύχουμε την επιμήκυνση λήξεων σε 100 χρόνια και μηδενισμό ή μείωση του επιτοκίου δανεισμού στο 1%, που σε όρους παρούσας αξίας πετυχαίνει για πολιτικούς λόγους καλύτερα την ελάφρυνση.

• Θα τους αναφέρουμε και άλλα επιχειρήματα που κρατώ για την κατάλληλη στιγμή.

Συνολικά λοιπόν, πιστεύω πως η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να διαπραγματευθεί με ρεαλισμό και υπευθυνότητα, και όχι με όρους… συνθημάτων που ακούγονται στα τηλεοπτικά κανάλια. 

Και φυσικά, είμαι πεπεισμένος, πως μια κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας μπορεί να τα καταφέρει πολύ καλύτερα.

Είμαι στην Α' Αθηνών υποψήφιος και επειδή έχω τεχνογνωσία και εμπειρία στις αγορές και την πραγματική οικονομία, ζητώ έναν από τους τέσσερις σταυρούς, που διαθέτει κάθε ψηφοφόρος, διότι θα είμαι χρήσιμος για την πραγματική ελπίδα της πατρίδας μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου